Μετά τα έγγραφα που αποδείκνυαν βασανισμούς ιρακινών από τους Αμερικανούς και τα οποία προκάλεσαν ακόμη και την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου για τη διεξαγωγή σχετικής έρευνας, ακολουθεί η νέα αποκάλυψη από τον ιστότοπο Wikileaks.org ενός τεράστιου όγκου εγγράφων της αμερικανικής διπλωματίας, ενώ προαναγγέλλεται και η δημοσίευση εγγράφων που αφορούν στο τραπεζικό «οικοσύστημα διαφθοράς» και συγκεκριμένα μία αμερικανική τράπεζα, την Bank of America. Ήδη ο ιδιοκτήτης του Wikileaks, Τζούλιαν Ασάντζ, καταζητείται από την ιντερπόλ, αλλά πολλοί διερωτώνται πως κατάφερε μέχρι σήμερα να διαφύγει από τις μυστικές υπηρεσίες και δεν βρέθηκε στραγγαλισμένος σε κάποιο ξενοδοχείο; Ίσως γιατί ο Ασάντζ γνώριζε εκ των έσω τον τρόπο λειτουργίας των αμερικανικών υπηρεσιών και είχε λάβει τα μέτρα του. Έτσι, τον Αύγουστο είχε καταφύγει στη Σουηδία όπου βρήκε υποστήριξη από τα συνδικάτα και διάφορα πολιτικά κόμματα και όπου ζήτησε άδεια παραμονής και εργασίας. Η καταγγελία όμως από δύο σουηδέζες, την οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει συκοφαντία και ψεύδος, ότι τις βίασε, τον υποχρέωσε να επιστρέψει στο Λονδίνο, όπου παραμένει κρυμμένος και υποστηριζόμενος από ένα δίκτυο τεχνικών της πληροφορικής, δημοσιογράφων, φίλων και δικηγόρων, καθώς εξεδόθη ένταλμα σύλληψης εναντίον του από την ιντερπόλ. Ο ιστότοπος φιλοξενήθηκε αρχικά στο Παρίσι, ενώ τώρα μεταφέρθηκε στο Δουβλίνο καθώς δέχεται «κυβερνο-επιθέσεις» αλλά πλέον υποστηρίζεται από ένα δίκτυο διάσπαρτων σέρβερ σε διάφορες χώρες. Βρισκόμαστε άραγε ενώπιον ενός πλανητικού διαδικτυακού ανταρτοπολέμου; Ενδεχομένως. Ίσως να έχουμε την απάντηση στο νέο(πληροφορικό) ολοκληρωτισμό, στην πλανητική πληροφορική επιτήρηση.
Ο Βιριλιό σημείωνε στο βιβλίο του «Πληροφορική βόμβα» ότι «Μετά την ατομική βόμβα και την ενεργοποίηση επί σαράντα χρόνια μιας γενικευμένης πυρηνικής αποτροπής, η πληροφορική βόμβα… θα απαιτήσει πολύ σύντομα την εγκαθίδρυση μιας νέου τύπου αποτροπής, κοινωνικής τούτη τη φορά, με την τοποθέτηση ‘’αυτόματων διακοπτών’’ που θα μπορούν να σταματούν την υπερθέρμανση και, πιθανόν, τη διάσπαση του κοινωνικού πυρήνα των εθνών». Ήδη, προχθές, στο ελληνικό υπουργείο Άμυνας είχαμε κυβερνοεπίθεση. Την έκρηξη της πληροφορικής βόμβας την ανήγγειλε ήδη από τη δεκαετία του 1950 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Όμως, υπάρχει και μία άλλη απάντηση στο γεγονός ότι ο Ασάντζ αφέθηκε ελεύθερος να δημοσιοποιήσει τόσα έγγραφα. Σύμφωνα με τον Σλαβόι Ζίζεκ «Οι ιθύνοντες συχνά προτιμούν την κριτική συμμετοχή από τη σιωπή –μόνο και μόνο για να μας δεσμεύσουν σ’ έναν διάλογο, για να διασφαλίσουν ότι η απειλητική μας παθητικότητα έχει καμφθεί». Το ίδιο γίνεται και με τις απεργίες, όπου η κυβέρνηση υποτίθεται ότι διαλέγεται με τους «κοινωνικούς εταίρους», και οι οποίες δεν είναι παρά μία διαρκής δραστηριοποίηση προκειμένου να μην αλλάξει τίποτα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα με τα καθεστωτικά συνδικάτα. Σε έκτακτες όμως και οξυμένες συνθήκες όπως οι σημερινές, οι πολίτες υπερβαίνουν τους κατεστημένους θεσμικούς φορείς. Είναι οι στιγμές που το σύστημα αρχίζει να τρίζει.
Αυτό συμβαίνει όταν οι θεσμοί ελέγχου υπερβαίνονται από άλλους θεσμούς. Σε συνθήκες συνεπώς σαν τις σημερινές ακόμα κι ένας διεφθαρμένος συνδικαλιστής μπορεί να λειτουργήσει λόγω της πίεσης υπέρ των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου