Οι «μάχες» μεταξύ φασιστών στο κέντρο της Αθήνας, οι τραυματισμοί δεκάδων μεταναστών και η πυρπόληση τριών ανθρώπων έξω από τη «Μουριά» στα Εξάρχεια ήρθαν σε δεύτερη μοίρα μετά την είδηση της σύλληψης για απόπειρα βιασμού του διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού ταμείου, Ντομινίκ Στρος-Καν, πρώην υπουργού Οικονομίας της σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Γαλλίας και μελλοντικού σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις προέδρου της. Ο Στρος-Καν δηλώνει αθώος, αλλά ο πρότερος βίος του καθιστά τη δήλωσή του προβληματική. Πολύ χειρότερα, η κατηγορίες δεν αφορούν κάποια «ανάρμοστη σχέση», που εμπίπτει στην ιδιωτική ζωή κάποιου αλλά σε μία εγκληματική πράξη, όπως είναι η απόπειρα βιασμού. Μα είναι δυαντόν ο Στρος-Καν να κάνει κάτι τέτοιο; Μπορεί όχι, μπορεί και ναι, αν σκεφθούμε τον συμπατριώτη του, τον μαρκήσιο Ντε Σαντ! Και ότι ο βιαστής επιβεβαιώνει και επιβάλλει τη δύναμή του καθώς και ότι μπορεί να είναι ευερέθιστος και σαδιστής.
Για τους Έλληνες ο συνειρμός και η μεταφορά του δικού μας οικονομικού και εθνικού «βιασμού» είναι άμεση, καθώς τα «κοσμο-Εγώ», όπως ο Στρος-καν, τα Εγώ ίσον όλος ο κόσμος, οι άνθρωποι που μία ανάσα τους μπορεί να κλονίσει την παγκόσμια οικονομία, δεν βλέπουν τίποτ’ άλλο πέρα από αριθμούς και πληροφορίες. Οι άλλοι άνθρωποι γι’ αυτούς, όσοι ανήκουν στους «κάτω», όπως η καμαριέρα είναι data και «πράγματα» ηδονής. Εν προκειμένω έχουμε μία οπισθοχώρηση από τον αστικό πολιτισμό που νοείται ως μία σειρά δικαιικών απαγορεύσεων και ηθικολογικών περιορισμών της ανθρώπινης κοινότητας έναντι της ηδονής, στην περίοδο της φεουδαρχίας, τότε που η σχέση του αρσενικού με τη γυναίκα γινόταν στη λογική της πιστοποίησης της «θεϊκότητας» του πρώτου. Θυμίζουμε το δικαίωμα της «πρώτης νύχτας» (jus primae noctis) του φεουδάρχη.
Η γυναίκα αναγκάζεται μέσω της αιδούς, της ντροπής, που προκαλεί η τιμωρία της διαπόμπευσης στο βλέμμα των άλλων, να κρυφτεί από τη διαφανή και ωμή πραγματικότητα. Η αιδώς κλείνει τη γυναίκα στο δωμάτιο, αναγκάζοντάς την να ονειρεύεται, να ζει φαντασιοκοπώντας, να ερωτεύεται πρώτα με τη φαντασία και μετά με τη λογική. Ανάλογη ηδονή μπορεί να προκύψει από το φόβο ενός ολόκληρου λαού, που μένει αποσβολωμένος μπροστά στις ορέξεις κάποιων ανθρώπων, όπως ο Στρος-Καν, ο Τρισέ, ο Γιουνκέρ και η… Μέρκελ. Μόνο που κάποτε υπάρχει αντίδραση και ο κόσμος ανατρέπεται. Η 32χρονη καμαριέρα του ξενοδοχείου Σοφιτέλ της Νέας Υόρκης δεν θα υποκύψει στη δύναμη ενός «κοσμο-Εγώ», όπως συνέβη με την ουγγαρέζα οικονομολόγο Piroska Nagy ή τη μαύρη υπηρέτρια Ζου του Τρούμαν Καπότε, που είδε στο πρόσωπο του βιαστή της το Χριστό. Η καμαριέρα θα μηνύσει τον Στρος-Καν κι αυτός θα συλληφθεί. Γιατί υπάρχουν οι «πιστοί» που συναινούν τυφλά, οι σκλάβοι που συμπροσεύχονται και γιορτάζουν την Κυριακή τους με τους βιαστές τους, αλλά υπάρχουν και οι «είρωνες»(οι αμφισβητίες), αυτοί που αντιδρούν και αλλάζουν τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου