Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Ετούτοι ρίχνουν την ψυχή τους στο πηγάδι, εκείνοι παίρνουν τα καλάσνικοφ

Ανέβηκε στην ταράτσα του ΙΚΑ Βόλου και πέταξε από εκεί τη ρημαγμένη του ζωή. Ήταν 63 χρόνων. «Είχε ψυχολογικά προβλήματα» αναφέρει η επίσημη ανακοίνωση, αθωώνοντας έτσι όλους τους ηθικούς αυτουργούς. Αλλά γιατί πήγε στο ΙΚΑ ο αυτόχειρας; Στην αρχαία Κίνα αν κάποιος αυτοκτονούσε στην αυλή του γείτονα, ο τελευταίος θεωρούνταν ένοχος για το θάνατό του. Όμως, άλλοι πολιτισμοί, άλλες ευαισθησίες. Και σήμερα μιλάμε για πολιτισμό και δημοκρατία, αλλά έχουμε απεμπολήσει τις βασικές αρχές της αστικής δημοκρατίας. Προπάντων, έχουμε λησμονήσει το άρθρο 2 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη του 1789, που σημείωνε πως «οι άνθρωποι γεννιούνται και παραμένουν ελεύθεροι και με ίσα δικαιώματα». Η ισονομία και η κοινωνική δικαιοσύνη είναι ζητούμενα αιώνες μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Πολύ περισσότερο σήμερα που τείνει να εξαλειφθεί η μεσαία τάξη και έχουν επικρατήσει δύο διαμετρικά αντίθετες και αγεφύρωτες κοινωνικές τάξεις, οι «πάνω» και οι «κάτω». Γι’ αυτό τα σημερινά φαινόμενα τρομοκρατίας έχουν μία ειδοποιό διαφορά από αυτά του παρελθόντος, καθώς αποκτούν μαζικό χαρακτήρα, γιατί η βία δεν έχει βαλβίδες ασφαλείας και εκτόνωσης. Αυτό καταδεικνύει όχι μόνο το πολυπληθές των νέων οργανώσεων αλλά και η προέλευση των μελών τους, που είναι νέοι των ευγενών προαστίων και παιδιά μεσοαστών και αστών. Δεν έχουμε, δηλαδή, μόνο τα παιδιά των δυτικών συνοικιών, που υποφέρουν από την ανεργία, αλλά και τα παιδιά ευκατάστατων οικογενειών, που έχουν στιγματιστεί από τον Δεκέμβρη του 2008 και έχουν γοητευθεί από το νόημα της ελεύθερης «χριστιάνιας» των Εξαρχείων. Οι νέοι τρομοκράτες είναι νέοι που αντιδρούν σ’ ένα αδιέξοδο παρόν και σ’ ένα μέλλον χωρίς προοπτική. Είναι τα παιδιά που αντιδρούν στη ατομικοποίηση των όρων της ζωής, της εργασίας, της δυστυχίας, είναι όλοι όσοι δεν αποδέχονται το I Am What I Am, την παρανοϊκή και χυδαία ατομικότητα, το Εγώ που καταλήγει στο κενό και σε μία διάχυτη μανιοκατάθλιψη. Μόνο αν δούμε την αδυναμία των πολιτικών σχηματισμών να εκφράσουν πολιτικά τα προβλήματα των νέων, μόνο αν κατανοήσουμε τον ευνουχισμό των νέων από όνειρα κι ελπίδα -δύο στους τρεις άνεργοι-, μόνο τότε θα καταλάβουμε το passage a l’ act με τον τρόπο της τρομοκρατίας. Όχι δεν αναφέρομαι στους κατ’ αυτοπροσδιορισμό αναρχικούς ή αριστερούς που θέλουν να οικειοποιηθούν τη νεανική αντίδραση, μιλώ για εκείνα τα παιδιά, τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά, που δεν ανήκουν πουθενά, αναφέρομαι στους νέους που αρνούνται να γίνουν πλασιέ του εαυτού τους και είναι ξένοι σε αυτή τη μεγάλη πλέον αφαίρεση, που αποκαλείται κοινωνία. Ναι, τα παιδιά δεν ξέρουν τι θέλουν, ξέρουν τι δεν θέλουν. Αρνούνται να είναι ελεύθεροι άνεργοι, αρνούνται να είναι ελεύθεροι να αυτοκαταστρέφονται, αρνούνται μια κοινωνία χωρίς επικοινωνία και συνοχή, μια κοινωνία που έχει ως βασικό της μότο «ο θάνατός σου η ζωή μου». Αν θέλουμε, συνεπώς, να δούμε ποιος ευθύνεται γιατί τα παιδιά μας παίρνουν τα καλάσνικοφ, ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Για τη 12χρονη του Κολωνού και τα παιδιά της ανάγκης

  ΑΡΧΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΟΣΜΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌΣ [   Γιώργος X. Παπασωτηρίου   /   Ελλάδα   / 21.03.24 ] Η 12χρονη του Κολωνού και τα ανήλ...